ve Paris ve nihayet

midnight in paris, seyrettiğime galiba en çok dvd'ci sevinecek. 3 haftadır, haftada iki kere, hani woody allen'ın son filmi diye kapısından içeri girdiğimde, yine mi sen diye bakan adam yani :)

yaşadığımız çağdan hep farklı bir çağda yaşamak isteyen bize, aslında bunun insanlığın ya da daha net bir açı ile varoluşunu sorgulayan insan topluluğunun temel sorunu olduğunu anlatmaya çalışmış allen bu sefer kamera arkasından.hani biraz bende sizden biriyim diyerek.

fakat filmin ukala ve sevimsiz adamı şöyle diyor... "başka bir çağda yaşamak istemek aslında yaşadığın hayata tutunamamanın onunla başa çıkamamanın bir sebebidir... yani patalojik"

bir ironi yaratmış allen... başka bir çağda yaşamak istiyorsan bu hayatla başa çıkamıyorsun ya da varoluşunu sorgulayabilecek kadar benliğinin farkındasın...

galiba izleyiciye bunlardan birini, yani hangi açıdan bakarsan bak, kolay olmayanı seçmesi için bir pencere açıyor Paris'in insana verdiği sonsuz huzur ve herşeyi yapabilme cesareti ile...