yola çıkmak hep hüzünlü gelmiştir. bir yerlerden birşeylerden uzaklaşıp başka hayatların arasına karışmak.geride özlemler bırakmak. bıraktığını yeniden bulabilme heyecanı.
giderken ilk defa kendimim, kendi kendimeyim. oysa öyle alışığımki giderken özlemler, geri dönüşte bildik heyecanlar bulmaya. şimdi ise bilmedik heyecanlar için döneceğim. yeni bir hayat bekliyor hayatımı. ne ironik değil mi?
bu bir nefes alma molası olmalı. mola almak insana iyi gelir değil mi? basket maçının en heyecanlı yerinde kenara çekilmek ve derin bir nefes almak.
uzak bir göğün altında yıldızlara bakıp dünya üzerinde küçüçük bir nokta olarak "ben" i anlamak ve dinlemek istiyorum.
İstanbul kal sağlıcakla ben dönene kadar... herkes sana emanet!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder