D-Ö-N-Ü-Ş-Ü-M

uzun yıllardır birden dönüşen insanlar izledim... hep ilginç gelmiştir, küçük kasabalardan çıkan büyük kentlerde kendilerini bulduğunu sanan insanlar... önce söylemler değişir, öykündükleri insanlara benzeme çabaları... bazen harika olur kopyalar bazen de sakil kelimesinin karşılığı... sonra beden değişir, önce sporlar zayıflamalar sonra saçlar... ancak kamufle ettiğin zihin aynıdır... hala... sesinin yükselmesi sanki öykünenden öykülenilene dönüşmenin şartıdır... sesim ne kadar yüksekse o kadar özgüvenim yüksek çünkü hala... aynı... hala... anlamadı...

iyi ve kötü

hep şunu düşündüm... iyi bildiğin kötüler mi yoksa kötü bildiğin iyilermi olmalı hayatında cevap dersen halan yok bende kaç yıl sonra yeniden yazmaya başlamak için iyi ve kötüyü düşünmek ne garip değil mi? belki de dünya sadece iyi ve kötü denkleminde ayakta durduğu için bu gece bu çaba yeni bir dönemin eşiğinden geçerken iyi bildiğin kötülerle mi başa çıkmak daha kolay ya da kötü bildiğin iyilerle mi? cevp var mı sende? bende yok... cevap değil belki ama içimin sesi var... hala yaşayan ses... bunca yıldır taşıdığım kısık ses... bu gece amma da haykırdı... iyi bildiğin kötüler diyor... seç onları kötüyse onlar sen daha kötü ol...