çay kupasından çıkan duman, dumana karışan sıcak bir koku, sımsıcak
gürültünün içindeyim
masalarından birbirine birşeyler söyleyen insanlar
kalabalığın içindeki yalnızlık
anın boşluğunda gezinmek
insanları izlemek
günlük boş çırpınışlarını
dışarıda kar
içimde boşluk
insanlar
kısa,uzun,hüzünlü,güzel,korku dolu,huzurlu...
klavyede beni bekleyen ellerim, beni ve iç sesimi
kocaman bir çığlık atsam dünyaya karşı
kocaman deli bir kadının çığlığı...
15 Şubat 2012
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
D-Ö-N-Ü-Ş-Ü-M
uzun yıllardır birden dönüşen insanlar izledim... hep ilginç gelmiştir, küçük kasabalardan çıkan büyük kentlerde kendilerini bulduğunu san...
-
bazen ne diyeceğinizi bilemezsiniz ama yine de dokunmak istersiniz tuşlara, anlamsız kelimeler dökülür parmak uçlarınızdan...başkalarına yok...
-
"Ayaklarıyla ezip fıçıya mı bastılar seni Nefti kasnaklı bir fıçıya Aldırma, kara üzüm! Sen, o Kırmızı Şarabına doğru İçten içe ...
-
yerler cam gibi, rüzgar içime işliyor ama direniyorum karda yürümeye çalışmak...böyle durumlarda sanki yaşamımdaki tüm zorlukların yürüyüşü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder