1 Mart 2011

hissizleşmek

bilgisayarımın ekranında karlı bir manzara. kars... at arabasında giden bir adam. beyaz bir denizde sanki sonu olmayan. kafamın içindekileri atıp onun yerinde olmayı düşledim. beyaz bir denizin içinde; gök beyaz, yer beyaz bir tek o tezat bu uyuma. sanki ben işte buradayım der gibi... bende buradayım kendi beyazımın içinde nereye gittiğini bilmeden. sanki yuvarlanmak bu düşlemek. geçmişi düşlemek. neden insan zor anlarda geçmişe sığınır. yaşarken kıymetlisi olmayan geçmişe. haksızlık etmek istemiyorum. her anını kıymetli yaşadım geçmişin ama yazık ki zaman zaman aldanmışım.

Hiç yorum yok:

D-Ö-N-Ü-Ş-Ü-M

uzun yıllardır birden dönüşen insanlar izledim... hep ilginç gelmiştir, küçük kasabalardan çıkan büyük kentlerde kendilerini bulduğunu san...