bir zamanlar anadolu seyredildi. eve dönünce düşünüldü üzerine uzun uzun... aklımda anlar ve imkansıza varan fotografi...
varlığın eylül sayısını iki kere almışım! işte tipik ben. ama ne salaklık...
ama ilk defa bu bana aferin iyi ki de yapmışsın yahu dedirtti. HBK'nın 12 nisan yazısı... unutulmaz. aslında hayatın, hayatımın değiştiğinin, değişeceğinin hiç farkında olmadığım günün tarihini taşıyor ve satırlar bir anlamda bana yazılmış gibi... mutluluk, yapmak istediğin şeyi yapmak, hayat, değişim... öyle çok mesaj var ki. ya da bu yanlı bir okuma. varsın olsun!
(ben ne çok "... " kullanıyorum, bu ne demek acaba. sürer devam eder cümleler o cümlelerdeki vurguyu, duyguyu mu artırmaya çalışıyorum bilinçsizce?)
ekim geldi yağmurlar başlasa... sararmış yapraklarını koklayarak sokağımın ıslak ıslak yürüsem.
-
bazen ne diyeceğinizi bilemezsiniz ama yine de dokunmak istersiniz tuşlara, anlamsız kelimeler dökülür parmak uçlarınızdan...başkalarına yok...
-
artık müzik çalıyor baş ucumda nihayet uykuya giden saniyeler melodilerin içinde geçmişte kalmış günlerde defalarca sahip olmaya çalıştığ...
-
iki kadın... İran'ın hiç tanımadığımız arka sokakları ve kapalı kapılarının arkasındaki hayatlar bedenden alınan zevkler bir erke...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder