pencereden süzülen güneş, sessizlik, yan komşudan duvarı delip gelen televizyon gürültüsü, klavyenin tıkırtısı, bir korna sokaktan, tekerlekler dönerken ıslak asfaltın sesi o da evin içinde, saçma sapan görüntülerle sessizliği dağıtan televizyon... hemen sessize almalı ama özellikle dinlemeyince duymuyorsun ki, köpekler amma havladı, alt komşu kapısını kilitliyor... sessizlik... hayat...
-
bazen ne diyeceğinizi bilemezsiniz ama yine de dokunmak istersiniz tuşlara, anlamsız kelimeler dökülür parmak uçlarınızdan...başkalarına yok...
-
"Ayaklarıyla ezip fıçıya mı bastılar seni Nefti kasnaklı bir fıçıya Aldırma, kara üzüm! Sen, o Kırmızı Şarabına doğru İçten içe ...
-
yerler cam gibi, rüzgar içime işliyor ama direniyorum karda yürümeye çalışmak...böyle durumlarda sanki yaşamımdaki tüm zorlukların yürüyüşü...
1 yorum:
içten bir öykünün başlangıcı.
Yorum Gönder