sokak lambaları :) iyi hatırlattı bir dost geçenlerde bir yazımın üstüne...
en iyi dosttur mesela yağmur yağarken, ışığının huzmelerinde düşen iri damlaları izlemek yalnızlığını unutturur insana. ya da soğuğun ayazında bir gece vakti sırtını yaslarsın, ışığı güç olur tutunmaktan vazgeçtiğin hayatta kalmana
bir ruhları var mıdır? geçerken altlarından sanki bizi izlerler, korkularımızı bilirler de üzümüze vurmazlar. sessizce uzaklaşmamızı ve bir başka dostlarının ışığına kavuşmamızı beklerler.
aynı yaşlı ve bilge ağaçlara benzetirim ben onları
camımın karşısında her gece bana bakan sokak lambası
-
bazen ne diyeceğinizi bilemezsiniz ama yine de dokunmak istersiniz tuşlara, anlamsız kelimeler dökülür parmak uçlarınızdan...başkalarına yok...
-
"Ayaklarıyla ezip fıçıya mı bastılar seni Nefti kasnaklı bir fıçıya Aldırma, kara üzüm! Sen, o Kırmızı Şarabına doğru İçten içe ...
-
yerler cam gibi, rüzgar içime işliyor ama direniyorum karda yürümeye çalışmak...böyle durumlarda sanki yaşamımdaki tüm zorlukların yürüyüşü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder