zarfa dokunmaya korktum. en son o dokunmuştu. bana verdiği son şeydi.almakta tereddüt etmiştim.ama aldım. ondan gelen herşeyi kabul ettiğim gibi bunu da ettim.
küçük beyaz yalanlar...
bir dostluk hikayesi. sımsıkı bağlı ve bir o kadar da uzak dostluklar. kendi dünyalarının ağırlığını birbirilerine yaslanarak hafifletmeye çalışan bir grup insan. kırgınlıkları, sevinçleri,acıları ve yalnızlıkları ile.
önce hayalini kurduğum hatta sahip oluo kaybettiğim bir bağ. dostlarımız ile kendi hayatımızı içine alan paylaşımlar. kendi evimizde dostlarımız misafir. hep hayalini kurmamış mıydım? kısa sürdü.
hayalini bu kadar derin kurduğun herşey gibi bir anda yok oldu.
film beni insanların çaresizliklerine götürdü. yapmak istedikleri ama başaramadıkları. başarmak için çabaya cesaret edemedikleri şeylere.
herkesin kendi yolu vardır hayatta ben kendi yolumu inatla çizmeye çalışanlardandım. ama başaramadım. başarmak mı istemedim?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder